Η άλλη άποψη για τα μαύρα σφραγίσματα
Στάλθηκε στο περιοδικό Ομοιοπαθητική Ιατρική για δημοσίευση την 29-6-2011 σε απάντηση σχετικής επιστολής που δημοσιεύθηκε στο ίδιο περιοδικό ,τεύχος 55 και αφορά το αμάλγαμα
Αξιότιμοι κύριοι
Απαντήσεων συνέχεια ………
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους αγαπητούς συνάδελφους που δίνουν την ευκαιρία για μια ακόμη φορά μέσα από τις στήλες του περιοδικού να γίνουν περισσότερες διευκρινήσεις πάνω στο επίμαχο θέμα του οδοντιατρικού αμαλγάματος που ταλαιπωρεί την οδοντιατρική κοινότητα από το 1856 μέχρι σήμερα και στο πως η κλασσική ομοιοπαθητική και όχι η ισοπαθητική, προσεγγίζει το θέμα .
Φαίνεται ότι δεν έγινε ακόμα κατανοητό , αν και με σαφήνεια διατυπώθηκε , ο τρόπος πως ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος και όχι ο ισοπαθητικός, μπορεί να προσεγγίσει επιστημονικά το πρόβλημα ‘’οδοντιατρικό αμάλγαμα και κλασσική ομοιοπαθητική ‘’ και όχι τη δηλητηρίαση από τον υδράργυρο γενικά. Από την απάντηση που ακολούθησε όπως και από άλλο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο έγκριτο περιοδικό ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ (τευχ. 55, σελ. 22) διαπιστώθηκε ότι εξακολουθεί να κυριαρχεί η σύγχυση και θα προσπαθήσουμε να το απλουστεύσουμε και άλλο. Επαναλαμβάνουμε ότι εξ αρχής αναφερόμαστε
1. Στην ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ και όχι στην ΙΣΟΠΑΘΗΤΙΚΗ.
2. Στο ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΟ ΑΜΑΛΓΑΜΑ και όχι στον ΥΔΡΑΡΓΥΡΟ σαν καθαρό υλικό.
3. Στο ΑΝ και ΠΟΣΟ ΒΛΑΠΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΜΑΛΓΑΜΑ στο στόμα των ασθενών μας και ΟΧΙ στην ΟΞΕΙΑ ή ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΔΡΑΡΓΥΡΟ που μπορεί να προκύψει από έκθεση του ασθενούς σε βιομηχανικό περιβάλλον υδραργύρου ,τις μολυσμένες τροφές , το νερό , κλπ., σε ένα περιβάλλον δηλαδή , που περιέχει ΑΥΞΗΜΕΝΑ ΟΡΙΑ ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΥ.
Και καταλήξαμε
4. Στο κατά πόσο είναι ΛΟΓΙΚΟ και ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΠΡΕΠΟΝ μετά την αφαίρεση των αμαλγαμάτων να παίρνουν οι ασθενείς ομοιοπαθητικά φάρμακα για προληπτικούς λόγους για μια ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ άγνωστη συμπτωματολογία που ΠΙΘΑΝΩΣ θα παρουσιαστεί και θα οφείλεται στο υλικό αυτό.
5. Στο κατά πόσο είναι ΛΟΓΙΚΟ και ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΠΡΕΠΟΝ μετά την αφαίρεση των αμαλγαμάτων να παίρνουν οι ασθενείς ομοιοπαθητικά φάρμακα για μιασματικούς όπως αναφέρθηκε σε άλλο άρθρο λόγους. ( Ομοιοπαθητική Ιατρική ,τευχ. 55, σελ. 22)
6. Όσοι φέρουν αμαλγάματα, κατά τα προηγούμενα , είναι καταδικασμένοι αν δεν πάρουν το mercurius solubilis ή τα άλατά του ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ βεβαίως και όπως σημειώνεται επίσης από κάποιους συγγραφείς ,τότε όλος ο πλανήτης θα χρειαζόταν τα φάρμακα αυτά οπωσδήποτε, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΕΙ στις εφαρμογές της κλασσικής ομοιοπαθητικής .
7. Στο κατά πόσο και πρέπον είναι ΝΑ ΑΦΑΙΡΟΥΝΤΑΙ τα αμαλγάματα πριν από την έναρξη της ομοιοπαθητικής θεραπείας γιατί αυτά δυσκολεύουν τη θεραπεία των ομοιοπαθητικών ασθενών.
8. Στο ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟ-ΙΣΟΠΑΘΗΤΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ? Τι είναι ?
9. Στην ‘’αρχή της παροχέτευσης’’ όπως αναφέρθηκε για την αποφυγή των ομοιοπαθητικών επιδεινώσεων κάτι που δεν ισχύει στην κλασσική ομοιοπαθητική.
Στην Κλασσική ομοιοπαθητική οι μόνες αξιόπιστες πληροφορίες είναι αυτές που προέρχονται από το proving των διαφόρων φαρμάκων και από τις διασταυρώσεις θεραπευμένων συμπτωμάτων. Αυτό είναι μια αρχή που κανένας κλασσικός ομοιοπαθητικός οδοντίατρος ή γιατρός δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Αυτές όμως……. καταγράφονται στο repertory. Η materia medica περιγράφει κάποια συμπτώματα των φαρμάκων. Δεν αναφέρεται σε όλες τις λεπτομέρειες τους παρά δίνει μια γενική ιδέα για τα συμπτώματα που μπορούν να καλύψουν. Έτσι ενώ το mercurius solubilis πχ σε όλες τις materia medica μπορεί να περιγράφεται σε 3,4 5,…15, 16, 20 το πολύ σελίδες αν καταγράψουμε λεπτομερώς τα συμπτώματα του που είναι 10170 θα χρειαστούμε εκατοντάδες σελίδες. Επομένως πρέπει να γνωρίζουμε να χειριζόμαστε το repertory γιατί είναι το εργαλείο που μας βοηθά στην εύρεση των αντικειμενικών συμπτωμάτων έτσι ώστε να μπορούμε να φτιάξουμε στη συνέχεια σύμφωνα με την μεθοδολογία των μαλακών συστημάτων την πλούσια εικόνα της περίπτωσης. Τη materia medica την χρησιμοποιούμε στη συνταγογραφία βοηθητικά-επιλεκτικά για κάποιες υπενθυμίσεις μας . Τουλάχιστον έτσι λειτουργούν οι κλασσικοί ομοιοπαθητικοί οδοντίατροι ή γιατροί. Μένοντας στη γνώση της materia medica μόνο, δεν μπορούν να είναι απόλυτα αποτελεσματικοί στις θεραπευτικές τους προσεγγίσεις γιατί υπεισέρχεται, είναι ανθρώπινο, το υποκειμενικό στοιχείο στη συνταγογραφία ( είναι θέμα παρατηρητή) , δεν μπορούν να την τεκμηριώσουν και υπάρχει ο κίνδυνος να οδηγηθούν σε λανθασμένα συμπεράσματα όπως φαίνεται να έχει γίνει και εδώ. Είναι άλλο πράγμα να χρησιμοποιούμε τα ομοιοπαθητικά φάρμακα έτσι….. και άλλο βάσει βαθειάς συλλογιστικής και ομοιομορφισμών.
Από την απάντηση λοιπόν καταλάβαμε ότι γίνεται αναφορά στην Ισοπαθητική με ομοιοπαθητικά φάρμακα και ΟΧΙ ξανά τονίζουμε στην Κλασσική Ομοιοπαθητική.
Αναφερθήκαμε στο προηγούμενο σημείωμα μας στο σύμπτωμα …… Στόμα, Γεύση ,οσμή υδραργύρου……. και είπαμε ότι είναι το μοναδικό που καλύπτεται από το mercurius solubilis μετά από κατάχρηση υδράργυρου μαζί με 3 άλλα φάρμακα συμπληρώνουμε το ant-c, bar-m., sil
Σαν απάντηση αντιπαρατέθηκαν άλλα 7 συμπτώματα που καλύπτονται και από αυτό το φάρμακο (γιατί υπάρχουν και πολλά άλλα φάρμακα που καλύπτουν την συμπτωματολογία που παρατέθηκε ) αλλά θα σας έλεγα ότι θα μπορούσαν να παρουσιασθούν και τα υπόλοιπα 10163 χωρίς να υπάρχει αυθαιρεσία .
Παρακαλώ πολύ τη προσοχή σας.
Ας μη ξεχνάμε ότι αναφερόμαστε στο οδοντιατρικό αμάλγαμα και ΟΧΙ στο proving ΑΠΟ ΥΔΡΑΡΓΥΡΟ . Επομένως έχουμε να κάνουμε με ποσοτικές και ποιοτικά διαφορετικές παραμέτρους .
Ο υδράργυρος που εκλύεται από το αμάλγαμα προφανώς είναι ποσοτικά και ποιοτικά πολύ λιγότερος από αυτόν που θα μπορούσε να προσλάβει ο οργανισμός στη φάση μιας οξείας η χρόνιας δηλητηρίασης όταν έρχεται σε άμεση επαφή με το καθαρό μέταλλο. Τι σημαίνει αυτό? Στη πρώτη περίπτωση έχουμε μεν μια δηλητηρίαση που δεν γνωρίζουμε πόσο νοσογόνα λειτουργεί για τον κάθε ιδιαίτερο οργανισμό μιας και δεν έχουμε μια οξεία ή χρόνια παθολογία που να εμφανίζεται άμεσα ή σχεδόν άμεσα μετά την τοποθέτηση ή αφαίρεση του υλικού δεδομένου ότι για τον ατομικό υδράργυρο όπως και για τις διάφορες ενώσεις του η απομάκρυνση του γίνεται αυτόματα, αφού η ημιπερίοδος ζωής του είναι οι 70 μέρες(Θ .Κουιμτζή, Κ. Σαµαρά – Κωνσταντίνου,1998) ενώ στη δεύτερη περίπτωση μπορεί να έχουμε εμφανή συμπτωματολογία είτε οξεία είτε χρόνια. Εδώ τίθεται το ερώτημα . Η ποσότητα που εκλύεται από το αμάλγαμα πόσο είναι ικανή να διεγείρει τον αμυντικό μηχανισμό έτσι ώστε αυτός να παράγει τέτοιου είδους συμπτώματα όπως περιγράφονται στα άρθρα που δημοσιεύθηκαν ? Πως μπορεί να είμαστε βέβαιοι ότι οι περιγραφείσες κλινικές εικόνες οφείλονται αποκλειστικά στο υλικό αυτό τι στιγμή που οι εικόνες αυτές καλύπτονται και από πολλά άλλα ομοιοπαθητικά φάρμακα που δεν έχουν σχέση με το υλικό? Προς τι λοιπόν αυτή η βεβαιότητα ? Η απάντηση είναι ότι δεν το γνωρίζουμε, αν θέλουμε να απαντήσουμε επιστημονικά , γιατί θα πρέπει να συνυπολογιστούν και οι παράμετροι που αφορούν την ευαισθησία του οργανισμού στο υλικό αυτό ,η χρονιότητα του στο στόμα ,οι πιθανές αποδεδειγμένες και στον κάθε ασθενή χωριστά μεταβολές της υγείας του μετά από την τοποθέτηση του στο στόμα , το επίπεδο υγείας του ασθενούς ,κλπ δηλαδή παράμετροι που να καθορίζουν πόσο υπερβαλβιδικά για αυτόν τον οργανισμό λειτούργησε ή όχι το αμάλγαμα . Είναι άλλο πράγμα να έχουμε μερικές εμφράξεις αμαλγάματος στο στόμα που λειτουργούν ενδεχομένως νοσογόνα ( Θα πρέπει να το ψάξουμε μέσα από το ιστορικό του ασθενούς και να το αποδείξουμε ) και άλλο πράγμα να εργαζόμαστε σε βιομηχανία υδραργύρου για χρόνια , να σιτιζόμαστε με τρόφιμα μολυσμένα από υδράργυρο, να πίνουμε νερό μολυσμένο από αυτό το υλικό. Παρόλο που και στις δυο περιπτώσεις εκτιθέμεθα στον υδράργυρο δεν είναι σίγουρο ότι θα ασθενήσουμε και πόσο στη πρώτη περίπτωση . Θα πρέπει να γίνουν κατανοητές οι έννοιες που αφορούν ποιοτικές και ποσοτικές προσεγγίσεις στην έρευνα και μάλιστα στο τι είναι νοσογόνο και τι όχι.
Δεν θα συμφωνήσουμε με τη παρατήρηση ότι οι ασθενείς που φέρουν τέτοιες εμφράξεις στο στόμα τους παρουσιάζουν αυτή τη τραγική κλινική εικόνα όπως αυτή περιγράφεται όπως επίσης και δεν θα συμφωνήσουμε με το ότι οι ασθενείς που κάνουν ομοιοπαθητική θεραπεία όπως είδαμε σε άλλο άρθρο αν δεν αφαιρέσουν τα μαύρα σφραγίσματα το ομοιοπαθητικό φάρμακο θα δυσκολευτεί να θεραπεύσει τη χρόνια πάθηση τους. Δεν ισχύει ούτε το ένα ,ούτε το άλλο.
Αλλά ας υποθέσουμε όμως ότι έχουν έτσι τα πράγματα και έχουμε μια αποδεδειγμένη δηλητηρίαση από τον υδράργυρο του αμαλγάματος σε έναν ασθενή.
Θα πρέπει πρώτα αφού βεβαιωθούμε, να έχουμε ενδείξεις ότι πράγματι αυτό ισχύει.
Άρα θα πρέπει να απαντήσουμε στα εξής ερωτήματα
1. Υπάρχουν συμπτώματα μετά από χρήση υδραργύρου και πια ?
2. Υπάρχουν συμπτώματα από κατάχρηση υδραργύρου και πια ?
3. Υπάρχουν συμπτώματα από τοξική δηλητηρίαση υδραργύρου και πια ?
4. Υπάρχουν συμπτώματα από ατμούς υδραργύρου και πια ?
Φαίνονται ίδια αυτά τα συμπτώματα , όμως δεν είναι γιατί το πεδίο δράσης στον οργανισμό είναι διαφορετικό στη κάθε περίπτωση.
Ας τα δούμε ένα –ένα χρησιμοποιώντας το repertory γιατί αυτό είναι το κύριο εργαλείο του κλασσικού ομοιοπαθητικού και όχι οι εικόνες φαρμάκων που τις διαβάσαμε στην materia medica. Έτσι αποφεύγονται οι αυθαιρεσίες .
1. Συμπτώματα μετά από χρήση υδραργύρου . Αν και τα αποδεδειγμένα συμπτώματα είναι 67 , ΚΑΝΕΝΑ δεν καλύπτεται από το φάρμακο mercurius solubilis ή τα άλατα του.
2. Συμπτώματα από κατάχρηση υδραργύρου ? Αν και 51 τα συμπτώματα με συνολικά 90 φάρμακα να τα καλύπτουν ΜΟΝΟ το Στόμα, Γεύση ,οσμή υδραργύρου……. καλύπτεται μαζί με 3 άλλα φάρμακα από το mercurius solubilis
3. Συμπτώματα από τοξική δηλητηρίαση υδραργύρου .Τοξική παράλυση από υδράργυρο. Τα φάρμακα είναι 5 που καλύπτουν τα συμπτώματα, ΠΟΥΘΕΝΑ όμως το mercurius solubilis ή τα άλατα του.
4. Συμπτώματα από ατμούς υδραργύρου . Τα φάρμακα είναι 4 ,ΠΟΥΘΕΝΑ το mercurius solubilis ή τα άλατα του.
Επομένως όταν ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑ δεν καλύπτεται από το mercurius solubilis και πολύ περισσότερο από τα άλατα αυτού και αφορούν τον υδράργυρο και μάλιστα τον οποιοδήποτε υδράργυρο και όχι μόνο τον οδοντιατρικό, προς τι η τρίμηνη χορήγηση τους μετά την αφαίρεση των αμαλγαμάτων ? Δικαιολογημένη δεν νομίζετε ότι είναι η απορία μας ? Αυτή η προσέγγιση, δηλαδή όπου αμάλγαμα και mercurius solubilis , δεν δείχνει παρά άγνοια βασικών αρχών κλασσικής ομοιοπαθητικής συνταγογραφίας ? Και στο σύμπτωμα που αναφερθήκαμε και αυτό καλύπτεται από 4 φάρμακα ant-c, bar-m., sil ,mercurius solubilis. Γιατί να επιλέξουμε το mercurius solubilis και όχι ένα από τα υπόλοιπα ή και όλα μαζί ?
Επίσης τι σχέση έχει η κλασσική ομοιοπαθητική με την ισοπαθητική με ομοιοπαθητικά φάρμακα ? Λυπούμεθα αλλά δεν μπορούμε να δούμε τη σχέση μεταξύ αυτών των δυο προσεγγίσεων .
Τι θα πει ισοπαθητικό –ομοιοπαθητικό φάρμακο ? Τι νεοτερισμός είναι αυτός ή μήπως αναφέρεσθε σε κάποια καινούργια ανακάλυψη για την κλασσική ομοιοπαθητική που μας διαφεύγει?
Μιλήσατε για πρόληψη συμπτωμάτων που θα εμφανιστούν μετά την αφαίρεση των αμαλγαμάτων και για αυτό χορηγούνται τα φάρμακα για να τα προλάβετε. Σας ενημερώνουμε πως στην κλασσική ομοιοπαθητική, φάρμακα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αυτό τον συγκεκριμένο σκοπό, πλην ελαχίστων περιπτώσεων δεν υπάρχουν……….. αλλά και μιας και συζητάμε για τα mercurius πληροφοριακά αναφέρουμε ότι το mercurius-cy μόνο στη πρόληψη της διφθερίτιδας μπορεί να χρησιμοποιηθεί και αυτό υπό συνθήκες. Θα συμβουλεύαμε επίσης ότι το mercurius solubilis ή και τα άλατά του είναι βαθειάς ενέργειας ομοιοπαθητικά φάρμακα και μπορούν να διεγείρουν τον οργανισμό πολύ πιο εύκολα από ότι το αμάλγαμα και τότε δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε τι θα μπορούσε να κάνει η ισοπαθητική.
Επίσης μπορούν να περιπλέξουν τις περιπτώσεις και όταν οι ασθενείς αποφασίσουν να κάνουν πραγματική κλασσική ομοιοπαθητική για άλλα τους προβλήματα θα είναι δύσκολο για τον γιατρό να βρει την άκρη. Επίσης φάρμακα a priori σαν αντιμιασματικά , μιασματικά , κλπ, δεν θα πρέπει να χορηγούνται ούτε είναι θέση της κλασσικής ομοιοπαθητικής ότι ‘’ ομοιοπαθητική και αμάλγαμα ‘’ είναι αναντιστοιχία γιατί δήθεν δεν δουλεύουν τα φάρμακα αν δεν αφαιρεθούν αυτά πριν . Θα θυμίσουμε ότι το σωστό φάρμακο δουλεύει ακόμα και με τα πιο βαριά αλλοπαθητικά φάρμακα που μπορεί να παίρνει ο ασθενής, έστω και ανακουφιστικά , αρκεί να είναι το όμοιο της περίπτωσης.
Φάρμακα επίσης που καταστέλλουν τη θεραπευτική επιδείνωση σας πληροφορούμε ότι αποτρέπουν τον ασθενή να γίνει ποτέ καλά. Αυτό κατά αρχάς έρχεται σε αντίθεση με την κλασσική ομοιοπαθητική νομολογία.
Θα θυμίσουμε για μια ακόμα φορά ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ιάματα και όχι καραμέλες. Μπορεί να μην έχουν παρενέργειες , έχουν ενέργειες όμως και ο χειρισμός τους πρέπει να γίνεται από έμπειρους και πολύ καλά εκπαιδευμένους γιατρούς-οδοντιάτρους σε αυτό το αντικείμενο. Αυτό όμως μόνο σε συγκεκριμένο σχολειό μπορεί να γίνει και αυτό δεν είναι άλλο από το Μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών ‘’Ολιστικά θεραπευτικά συστήματα ,Κλασσική ομοιοπαθητική ‘’ του Πανεπιστημίου του Αιγαίου. Γι αυτό δημιουργήθηκε το ΜΠΣ για να μπορέσει επιτέλους η αυθαιρεσία να εκλείψει από τους ομοιοπαθητικούς ,αλλά και η κλασσική ομοιοπαθητική να πάρει επιτέλους τη θέση που της αξίζει στο χώρο των επιστημών. Άδικο δεν είναι ,μια μη γραμμική επιστήμη όπως είναι η κλασσική ομοιοπαθητική με τεράστια προσφορά και ερευνητικές δυνατότητες , να προσπαθεί να αποδεικνύει στην ευρύτερη επιστημονική κοινότητα συνεχώς, ότι δεν είναι ελέφαντας επειδή κάποιοι νομίζουν, θεωρούν, συγχέουν ή φαντάζονται ότι τα πράγματα είναι όπως αυτοί τα αντιλαμβάνονται ,ενώ δεν είναι στη πραγματικότητα έτσι? Ας μη ξεχνάμε ότι τα γραφόμενα μας διαβάζονται όχι μόνο από τους ασθενείς ,αλλά και από συναδέλφους μας. Για αυτό, στο χώρο τουλάχιστον της Οδοντιατρικής , δεν θα επιτρέψουμε τον διασυρμό της κλασσικής ομοιοπαθητικής μέσω ποικίλων ισοπαθητικών ή οτιδήποτε άλλων αυθαιρεσιών και διαστρεβλώσεων .
Θα συμφωνήσω τέλος με την παρατήρηση ότι οι ομοιοπαθητικοί θα έπρεπε να ήταν ενωμένοι .Εξ όσων γνωρίζουμε θεωρούμε ότι οι κλασσικοί ομοιοπαθητικοί είναι . Εκτός αν ως ομοιοπαθητικούς εννοείτε και όλους εκείνους που ……. απλά μπορεί να χρησιμοποιούν ομοιοπαθητικά στην πρακτική τους φάρμακα όπως να είναι και δυστυχώς είναι αρκετοί. Με αυτούς είναι δύσκολο υπό αυτές τις συνθήκες να γίνει κάτι και νομίζουμε ότι είναι και λογικό. Βλέπετε, από τη μια υπάρχουν εκείνοι που με άπειρο μόχθο προσπάθησαν να αναδείξουν την επιστήμη αυτή σε βάρος των όποιων συμφερόντων και της προσωπικής τους ζωής ακόμα βιώνοντας το ‘’ αισθητικώς ζην ‘’ στην περιπέτεια της γνώσης ενστερνιζόμενοι το πώς ‘’ το μεράκι και ο σκοπός για το κοινό καλό αξίζει πιότερο απ’ όλα τα καζάντια ‘’ και τα έδωσαν όλα ,ενώ από την άλλη υπάρχουν εκείνοι που έχοντας μια περιπατητική σχέση με αυτή την επιστήμη την χρησιμοποιούν για να προάγουν ατομικές φιλοδοξίες, να διαφημιστούν για τις υπηρεσίες τους και να προβληθούν και με τις πρακτικές τους αυτές να καταστρέφουν αυτά που κατακτούν οι πρώτοι , πρεσβεύοντες εξ όσων φαίνεται ,το ΄’ γαία πυρή μειχθείτω ‘’ αρκεί και μόνο να καλυφθούν πίσω από την όποια σπουδαιοφάνεια που μπορεί να προσφέρει ο τίτλος του ομοιοπαθητικού γιατρού ή οδοντιάτρου .
Αξιότιμοι κύριοι
Απαντήσεων συνέχεια ………
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους αγαπητούς συνάδελφους που δίνουν την ευκαιρία για μια ακόμη φορά μέσα από τις στήλες του περιοδικού να γίνουν περισσότερες διευκρινήσεις πάνω στο επίμαχο θέμα του οδοντιατρικού αμαλγάματος που ταλαιπωρεί την οδοντιατρική κοινότητα από το 1856 μέχρι σήμερα και στο πως η κλασσική ομοιοπαθητική και όχι η ισοπαθητική, προσεγγίζει το θέμα .
Φαίνεται ότι δεν έγινε ακόμα κατανοητό , αν και με σαφήνεια διατυπώθηκε , ο τρόπος πως ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος και όχι ο ισοπαθητικός, μπορεί να προσεγγίσει επιστημονικά το πρόβλημα ‘’οδοντιατρικό αμάλγαμα και κλασσική ομοιοπαθητική ‘’ και όχι τη δηλητηρίαση από τον υδράργυρο γενικά. Από την απάντηση που ακολούθησε όπως και από άλλο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο έγκριτο περιοδικό ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ (τευχ. 55, σελ. 22) διαπιστώθηκε ότι εξακολουθεί να κυριαρχεί η σύγχυση και θα προσπαθήσουμε να το απλουστεύσουμε και άλλο. Επαναλαμβάνουμε ότι εξ αρχής αναφερόμαστε
1. Στην ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ και όχι στην ΙΣΟΠΑΘΗΤΙΚΗ.
2. Στο ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΟ ΑΜΑΛΓΑΜΑ και όχι στον ΥΔΡΑΡΓΥΡΟ σαν καθαρό υλικό.
3. Στο ΑΝ και ΠΟΣΟ ΒΛΑΠΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΜΑΛΓΑΜΑ στο στόμα των ασθενών μας και ΟΧΙ στην ΟΞΕΙΑ ή ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΔΡΑΡΓΥΡΟ που μπορεί να προκύψει από έκθεση του ασθενούς σε βιομηχανικό περιβάλλον υδραργύρου ,τις μολυσμένες τροφές , το νερό , κλπ., σε ένα περιβάλλον δηλαδή , που περιέχει ΑΥΞΗΜΕΝΑ ΟΡΙΑ ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΥ.
Και καταλήξαμε
4. Στο κατά πόσο είναι ΛΟΓΙΚΟ και ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΠΡΕΠΟΝ μετά την αφαίρεση των αμαλγαμάτων να παίρνουν οι ασθενείς ομοιοπαθητικά φάρμακα για προληπτικούς λόγους για μια ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ άγνωστη συμπτωματολογία που ΠΙΘΑΝΩΣ θα παρουσιαστεί και θα οφείλεται στο υλικό αυτό.
5. Στο κατά πόσο είναι ΛΟΓΙΚΟ και ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΠΡΕΠΟΝ μετά την αφαίρεση των αμαλγαμάτων να παίρνουν οι ασθενείς ομοιοπαθητικά φάρμακα για μιασματικούς όπως αναφέρθηκε σε άλλο άρθρο λόγους. ( Ομοιοπαθητική Ιατρική ,τευχ. 55, σελ. 22)
6. Όσοι φέρουν αμαλγάματα, κατά τα προηγούμενα , είναι καταδικασμένοι αν δεν πάρουν το mercurius solubilis ή τα άλατά του ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ βεβαίως και όπως σημειώνεται επίσης από κάποιους συγγραφείς ,τότε όλος ο πλανήτης θα χρειαζόταν τα φάρμακα αυτά οπωσδήποτε, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΕΙ στις εφαρμογές της κλασσικής ομοιοπαθητικής .
7. Στο κατά πόσο και πρέπον είναι ΝΑ ΑΦΑΙΡΟΥΝΤΑΙ τα αμαλγάματα πριν από την έναρξη της ομοιοπαθητικής θεραπείας γιατί αυτά δυσκολεύουν τη θεραπεία των ομοιοπαθητικών ασθενών.
8. Στο ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟ-ΙΣΟΠΑΘΗΤΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ? Τι είναι ?
9. Στην ‘’αρχή της παροχέτευσης’’ όπως αναφέρθηκε για την αποφυγή των ομοιοπαθητικών επιδεινώσεων κάτι που δεν ισχύει στην κλασσική ομοιοπαθητική.
Στην Κλασσική ομοιοπαθητική οι μόνες αξιόπιστες πληροφορίες είναι αυτές που προέρχονται από το proving των διαφόρων φαρμάκων και από τις διασταυρώσεις θεραπευμένων συμπτωμάτων. Αυτό είναι μια αρχή που κανένας κλασσικός ομοιοπαθητικός οδοντίατρος ή γιατρός δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Αυτές όμως……. καταγράφονται στο repertory. Η materia medica περιγράφει κάποια συμπτώματα των φαρμάκων. Δεν αναφέρεται σε όλες τις λεπτομέρειες τους παρά δίνει μια γενική ιδέα για τα συμπτώματα που μπορούν να καλύψουν. Έτσι ενώ το mercurius solubilis πχ σε όλες τις materia medica μπορεί να περιγράφεται σε 3,4 5,…15, 16, 20 το πολύ σελίδες αν καταγράψουμε λεπτομερώς τα συμπτώματα του που είναι 10170 θα χρειαστούμε εκατοντάδες σελίδες. Επομένως πρέπει να γνωρίζουμε να χειριζόμαστε το repertory γιατί είναι το εργαλείο που μας βοηθά στην εύρεση των αντικειμενικών συμπτωμάτων έτσι ώστε να μπορούμε να φτιάξουμε στη συνέχεια σύμφωνα με την μεθοδολογία των μαλακών συστημάτων την πλούσια εικόνα της περίπτωσης. Τη materia medica την χρησιμοποιούμε στη συνταγογραφία βοηθητικά-επιλεκτικά για κάποιες υπενθυμίσεις μας . Τουλάχιστον έτσι λειτουργούν οι κλασσικοί ομοιοπαθητικοί οδοντίατροι ή γιατροί. Μένοντας στη γνώση της materia medica μόνο, δεν μπορούν να είναι απόλυτα αποτελεσματικοί στις θεραπευτικές τους προσεγγίσεις γιατί υπεισέρχεται, είναι ανθρώπινο, το υποκειμενικό στοιχείο στη συνταγογραφία ( είναι θέμα παρατηρητή) , δεν μπορούν να την τεκμηριώσουν και υπάρχει ο κίνδυνος να οδηγηθούν σε λανθασμένα συμπεράσματα όπως φαίνεται να έχει γίνει και εδώ. Είναι άλλο πράγμα να χρησιμοποιούμε τα ομοιοπαθητικά φάρμακα έτσι….. και άλλο βάσει βαθειάς συλλογιστικής και ομοιομορφισμών.
Από την απάντηση λοιπόν καταλάβαμε ότι γίνεται αναφορά στην Ισοπαθητική με ομοιοπαθητικά φάρμακα και ΟΧΙ ξανά τονίζουμε στην Κλασσική Ομοιοπαθητική.
Αναφερθήκαμε στο προηγούμενο σημείωμα μας στο σύμπτωμα …… Στόμα, Γεύση ,οσμή υδραργύρου……. και είπαμε ότι είναι το μοναδικό που καλύπτεται από το mercurius solubilis μετά από κατάχρηση υδράργυρου μαζί με 3 άλλα φάρμακα συμπληρώνουμε το ant-c, bar-m., sil
Σαν απάντηση αντιπαρατέθηκαν άλλα 7 συμπτώματα που καλύπτονται και από αυτό το φάρμακο (γιατί υπάρχουν και πολλά άλλα φάρμακα που καλύπτουν την συμπτωματολογία που παρατέθηκε ) αλλά θα σας έλεγα ότι θα μπορούσαν να παρουσιασθούν και τα υπόλοιπα 10163 χωρίς να υπάρχει αυθαιρεσία .
Παρακαλώ πολύ τη προσοχή σας.
Ας μη ξεχνάμε ότι αναφερόμαστε στο οδοντιατρικό αμάλγαμα και ΟΧΙ στο proving ΑΠΟ ΥΔΡΑΡΓΥΡΟ . Επομένως έχουμε να κάνουμε με ποσοτικές και ποιοτικά διαφορετικές παραμέτρους .
Ο υδράργυρος που εκλύεται από το αμάλγαμα προφανώς είναι ποσοτικά και ποιοτικά πολύ λιγότερος από αυτόν που θα μπορούσε να προσλάβει ο οργανισμός στη φάση μιας οξείας η χρόνιας δηλητηρίασης όταν έρχεται σε άμεση επαφή με το καθαρό μέταλλο. Τι σημαίνει αυτό? Στη πρώτη περίπτωση έχουμε μεν μια δηλητηρίαση που δεν γνωρίζουμε πόσο νοσογόνα λειτουργεί για τον κάθε ιδιαίτερο οργανισμό μιας και δεν έχουμε μια οξεία ή χρόνια παθολογία που να εμφανίζεται άμεσα ή σχεδόν άμεσα μετά την τοποθέτηση ή αφαίρεση του υλικού δεδομένου ότι για τον ατομικό υδράργυρο όπως και για τις διάφορες ενώσεις του η απομάκρυνση του γίνεται αυτόματα, αφού η ημιπερίοδος ζωής του είναι οι 70 μέρες(Θ .Κουιμτζή, Κ. Σαµαρά – Κωνσταντίνου,1998) ενώ στη δεύτερη περίπτωση μπορεί να έχουμε εμφανή συμπτωματολογία είτε οξεία είτε χρόνια. Εδώ τίθεται το ερώτημα . Η ποσότητα που εκλύεται από το αμάλγαμα πόσο είναι ικανή να διεγείρει τον αμυντικό μηχανισμό έτσι ώστε αυτός να παράγει τέτοιου είδους συμπτώματα όπως περιγράφονται στα άρθρα που δημοσιεύθηκαν ? Πως μπορεί να είμαστε βέβαιοι ότι οι περιγραφείσες κλινικές εικόνες οφείλονται αποκλειστικά στο υλικό αυτό τι στιγμή που οι εικόνες αυτές καλύπτονται και από πολλά άλλα ομοιοπαθητικά φάρμακα που δεν έχουν σχέση με το υλικό? Προς τι λοιπόν αυτή η βεβαιότητα ? Η απάντηση είναι ότι δεν το γνωρίζουμε, αν θέλουμε να απαντήσουμε επιστημονικά , γιατί θα πρέπει να συνυπολογιστούν και οι παράμετροι που αφορούν την ευαισθησία του οργανισμού στο υλικό αυτό ,η χρονιότητα του στο στόμα ,οι πιθανές αποδεδειγμένες και στον κάθε ασθενή χωριστά μεταβολές της υγείας του μετά από την τοποθέτηση του στο στόμα , το επίπεδο υγείας του ασθενούς ,κλπ δηλαδή παράμετροι που να καθορίζουν πόσο υπερβαλβιδικά για αυτόν τον οργανισμό λειτούργησε ή όχι το αμάλγαμα . Είναι άλλο πράγμα να έχουμε μερικές εμφράξεις αμαλγάματος στο στόμα που λειτουργούν ενδεχομένως νοσογόνα ( Θα πρέπει να το ψάξουμε μέσα από το ιστορικό του ασθενούς και να το αποδείξουμε ) και άλλο πράγμα να εργαζόμαστε σε βιομηχανία υδραργύρου για χρόνια , να σιτιζόμαστε με τρόφιμα μολυσμένα από υδράργυρο, να πίνουμε νερό μολυσμένο από αυτό το υλικό. Παρόλο που και στις δυο περιπτώσεις εκτιθέμεθα στον υδράργυρο δεν είναι σίγουρο ότι θα ασθενήσουμε και πόσο στη πρώτη περίπτωση . Θα πρέπει να γίνουν κατανοητές οι έννοιες που αφορούν ποιοτικές και ποσοτικές προσεγγίσεις στην έρευνα και μάλιστα στο τι είναι νοσογόνο και τι όχι.
Δεν θα συμφωνήσουμε με τη παρατήρηση ότι οι ασθενείς που φέρουν τέτοιες εμφράξεις στο στόμα τους παρουσιάζουν αυτή τη τραγική κλινική εικόνα όπως αυτή περιγράφεται όπως επίσης και δεν θα συμφωνήσουμε με το ότι οι ασθενείς που κάνουν ομοιοπαθητική θεραπεία όπως είδαμε σε άλλο άρθρο αν δεν αφαιρέσουν τα μαύρα σφραγίσματα το ομοιοπαθητικό φάρμακο θα δυσκολευτεί να θεραπεύσει τη χρόνια πάθηση τους. Δεν ισχύει ούτε το ένα ,ούτε το άλλο.
Αλλά ας υποθέσουμε όμως ότι έχουν έτσι τα πράγματα και έχουμε μια αποδεδειγμένη δηλητηρίαση από τον υδράργυρο του αμαλγάματος σε έναν ασθενή.
Θα πρέπει πρώτα αφού βεβαιωθούμε, να έχουμε ενδείξεις ότι πράγματι αυτό ισχύει.
Άρα θα πρέπει να απαντήσουμε στα εξής ερωτήματα
1. Υπάρχουν συμπτώματα μετά από χρήση υδραργύρου και πια ?
2. Υπάρχουν συμπτώματα από κατάχρηση υδραργύρου και πια ?
3. Υπάρχουν συμπτώματα από τοξική δηλητηρίαση υδραργύρου και πια ?
4. Υπάρχουν συμπτώματα από ατμούς υδραργύρου και πια ?
Φαίνονται ίδια αυτά τα συμπτώματα , όμως δεν είναι γιατί το πεδίο δράσης στον οργανισμό είναι διαφορετικό στη κάθε περίπτωση.
Ας τα δούμε ένα –ένα χρησιμοποιώντας το repertory γιατί αυτό είναι το κύριο εργαλείο του κλασσικού ομοιοπαθητικού και όχι οι εικόνες φαρμάκων που τις διαβάσαμε στην materia medica. Έτσι αποφεύγονται οι αυθαιρεσίες .
1. Συμπτώματα μετά από χρήση υδραργύρου . Αν και τα αποδεδειγμένα συμπτώματα είναι 67 , ΚΑΝΕΝΑ δεν καλύπτεται από το φάρμακο mercurius solubilis ή τα άλατα του.
2. Συμπτώματα από κατάχρηση υδραργύρου ? Αν και 51 τα συμπτώματα με συνολικά 90 φάρμακα να τα καλύπτουν ΜΟΝΟ το Στόμα, Γεύση ,οσμή υδραργύρου……. καλύπτεται μαζί με 3 άλλα φάρμακα από το mercurius solubilis
3. Συμπτώματα από τοξική δηλητηρίαση υδραργύρου .Τοξική παράλυση από υδράργυρο. Τα φάρμακα είναι 5 που καλύπτουν τα συμπτώματα, ΠΟΥΘΕΝΑ όμως το mercurius solubilis ή τα άλατα του.
4. Συμπτώματα από ατμούς υδραργύρου . Τα φάρμακα είναι 4 ,ΠΟΥΘΕΝΑ το mercurius solubilis ή τα άλατα του.
Επομένως όταν ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑ δεν καλύπτεται από το mercurius solubilis και πολύ περισσότερο από τα άλατα αυτού και αφορούν τον υδράργυρο και μάλιστα τον οποιοδήποτε υδράργυρο και όχι μόνο τον οδοντιατρικό, προς τι η τρίμηνη χορήγηση τους μετά την αφαίρεση των αμαλγαμάτων ? Δικαιολογημένη δεν νομίζετε ότι είναι η απορία μας ? Αυτή η προσέγγιση, δηλαδή όπου αμάλγαμα και mercurius solubilis , δεν δείχνει παρά άγνοια βασικών αρχών κλασσικής ομοιοπαθητικής συνταγογραφίας ? Και στο σύμπτωμα που αναφερθήκαμε και αυτό καλύπτεται από 4 φάρμακα ant-c, bar-m., sil ,mercurius solubilis. Γιατί να επιλέξουμε το mercurius solubilis και όχι ένα από τα υπόλοιπα ή και όλα μαζί ?
Επίσης τι σχέση έχει η κλασσική ομοιοπαθητική με την ισοπαθητική με ομοιοπαθητικά φάρμακα ? Λυπούμεθα αλλά δεν μπορούμε να δούμε τη σχέση μεταξύ αυτών των δυο προσεγγίσεων .
Τι θα πει ισοπαθητικό –ομοιοπαθητικό φάρμακο ? Τι νεοτερισμός είναι αυτός ή μήπως αναφέρεσθε σε κάποια καινούργια ανακάλυψη για την κλασσική ομοιοπαθητική που μας διαφεύγει?
Μιλήσατε για πρόληψη συμπτωμάτων που θα εμφανιστούν μετά την αφαίρεση των αμαλγαμάτων και για αυτό χορηγούνται τα φάρμακα για να τα προλάβετε. Σας ενημερώνουμε πως στην κλασσική ομοιοπαθητική, φάρμακα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αυτό τον συγκεκριμένο σκοπό, πλην ελαχίστων περιπτώσεων δεν υπάρχουν……….. αλλά και μιας και συζητάμε για τα mercurius πληροφοριακά αναφέρουμε ότι το mercurius-cy μόνο στη πρόληψη της διφθερίτιδας μπορεί να χρησιμοποιηθεί και αυτό υπό συνθήκες. Θα συμβουλεύαμε επίσης ότι το mercurius solubilis ή και τα άλατά του είναι βαθειάς ενέργειας ομοιοπαθητικά φάρμακα και μπορούν να διεγείρουν τον οργανισμό πολύ πιο εύκολα από ότι το αμάλγαμα και τότε δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε τι θα μπορούσε να κάνει η ισοπαθητική.
Επίσης μπορούν να περιπλέξουν τις περιπτώσεις και όταν οι ασθενείς αποφασίσουν να κάνουν πραγματική κλασσική ομοιοπαθητική για άλλα τους προβλήματα θα είναι δύσκολο για τον γιατρό να βρει την άκρη. Επίσης φάρμακα a priori σαν αντιμιασματικά , μιασματικά , κλπ, δεν θα πρέπει να χορηγούνται ούτε είναι θέση της κλασσικής ομοιοπαθητικής ότι ‘’ ομοιοπαθητική και αμάλγαμα ‘’ είναι αναντιστοιχία γιατί δήθεν δεν δουλεύουν τα φάρμακα αν δεν αφαιρεθούν αυτά πριν . Θα θυμίσουμε ότι το σωστό φάρμακο δουλεύει ακόμα και με τα πιο βαριά αλλοπαθητικά φάρμακα που μπορεί να παίρνει ο ασθενής, έστω και ανακουφιστικά , αρκεί να είναι το όμοιο της περίπτωσης.
Φάρμακα επίσης που καταστέλλουν τη θεραπευτική επιδείνωση σας πληροφορούμε ότι αποτρέπουν τον ασθενή να γίνει ποτέ καλά. Αυτό κατά αρχάς έρχεται σε αντίθεση με την κλασσική ομοιοπαθητική νομολογία.
Θα θυμίσουμε για μια ακόμα φορά ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ιάματα και όχι καραμέλες. Μπορεί να μην έχουν παρενέργειες , έχουν ενέργειες όμως και ο χειρισμός τους πρέπει να γίνεται από έμπειρους και πολύ καλά εκπαιδευμένους γιατρούς-οδοντιάτρους σε αυτό το αντικείμενο. Αυτό όμως μόνο σε συγκεκριμένο σχολειό μπορεί να γίνει και αυτό δεν είναι άλλο από το Μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών ‘’Ολιστικά θεραπευτικά συστήματα ,Κλασσική ομοιοπαθητική ‘’ του Πανεπιστημίου του Αιγαίου. Γι αυτό δημιουργήθηκε το ΜΠΣ για να μπορέσει επιτέλους η αυθαιρεσία να εκλείψει από τους ομοιοπαθητικούς ,αλλά και η κλασσική ομοιοπαθητική να πάρει επιτέλους τη θέση που της αξίζει στο χώρο των επιστημών. Άδικο δεν είναι ,μια μη γραμμική επιστήμη όπως είναι η κλασσική ομοιοπαθητική με τεράστια προσφορά και ερευνητικές δυνατότητες , να προσπαθεί να αποδεικνύει στην ευρύτερη επιστημονική κοινότητα συνεχώς, ότι δεν είναι ελέφαντας επειδή κάποιοι νομίζουν, θεωρούν, συγχέουν ή φαντάζονται ότι τα πράγματα είναι όπως αυτοί τα αντιλαμβάνονται ,ενώ δεν είναι στη πραγματικότητα έτσι? Ας μη ξεχνάμε ότι τα γραφόμενα μας διαβάζονται όχι μόνο από τους ασθενείς ,αλλά και από συναδέλφους μας. Για αυτό, στο χώρο τουλάχιστον της Οδοντιατρικής , δεν θα επιτρέψουμε τον διασυρμό της κλασσικής ομοιοπαθητικής μέσω ποικίλων ισοπαθητικών ή οτιδήποτε άλλων αυθαιρεσιών και διαστρεβλώσεων .
Θα συμφωνήσω τέλος με την παρατήρηση ότι οι ομοιοπαθητικοί θα έπρεπε να ήταν ενωμένοι .Εξ όσων γνωρίζουμε θεωρούμε ότι οι κλασσικοί ομοιοπαθητικοί είναι . Εκτός αν ως ομοιοπαθητικούς εννοείτε και όλους εκείνους που ……. απλά μπορεί να χρησιμοποιούν ομοιοπαθητικά στην πρακτική τους φάρμακα όπως να είναι και δυστυχώς είναι αρκετοί. Με αυτούς είναι δύσκολο υπό αυτές τις συνθήκες να γίνει κάτι και νομίζουμε ότι είναι και λογικό. Βλέπετε, από τη μια υπάρχουν εκείνοι που με άπειρο μόχθο προσπάθησαν να αναδείξουν την επιστήμη αυτή σε βάρος των όποιων συμφερόντων και της προσωπικής τους ζωής ακόμα βιώνοντας το ‘’ αισθητικώς ζην ‘’ στην περιπέτεια της γνώσης ενστερνιζόμενοι το πώς ‘’ το μεράκι και ο σκοπός για το κοινό καλό αξίζει πιότερο απ’ όλα τα καζάντια ‘’ και τα έδωσαν όλα ,ενώ από την άλλη υπάρχουν εκείνοι που έχοντας μια περιπατητική σχέση με αυτή την επιστήμη την χρησιμοποιούν για να προάγουν ατομικές φιλοδοξίες, να διαφημιστούν για τις υπηρεσίες τους και να προβληθούν και με τις πρακτικές τους αυτές να καταστρέφουν αυτά που κατακτούν οι πρώτοι , πρεσβεύοντες εξ όσων φαίνεται ,το ΄’ γαία πυρή μειχθείτω ‘’ αρκεί και μόνο να καλυφθούν πίσω από την όποια σπουδαιοφάνεια που μπορεί να προσφέρει ο τίτλος του ομοιοπαθητικού γιατρού ή οδοντιάτρου .
