Η κλασσική ομοιοπαθητική οδοντιατρική είναι το επιστημονικό πεδίο που έχει σαν αντικείμενο τις εφαρμογές της κλασσικής ομοιοπαθητικής στην οδοντιατρική, όπου και όταν αυτό είναι δυνατόν. Η κλασσική ομοιοπαθητική είναι μια φυσική μέθοδος προσέγγισης τόσο της ασθένειας όσο και της θεραπείας. Όσον αφορά την θεραπεία, χρησιμοποιεί κάθε φορά ένα και με χωρίς παρενέργειες, μοναδικό, όμοιο στις φέρουσες ιδιότητες του με αυτές του πάσχοντος οργανισμού φάρμακο , στοχεύοντας στην κινητοποίηση και ενδυνάμωση του αμυντικού μηχανισμού του ασθενούς, οδηγώντας τον προς την πραγματική υγεία και όχι προς την ασυμπτωματικότητα.

Στην οδοντιατρική καθημερινά καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τόσο οξείες όσο και χρόνιες οδοντοστοματολογικές περιπτώσεις όχι μόνο με τον μηχανολογικό μας εξοπλισμό και την ειδική γνώση μας, αλλά και με τη χρήση γενικών φαρμάκων. Η κλασσική ομοιοπαθητική πάλι, αντιμετωπίζει τόσο οξείες όσο και χρόνιες νόσους, καλύπτοντας ένα ευρύτατο φάσμα της ανθρώπινης παθολογίας και φυσικά και αυτών της στοματικής κοιλότητας, χρησιμοποιώντας φυσικά φάρμακα. Με την κλασσική ομοιοπαθητική θεραπευτική κάθε διαταραχή αντιμετωπίζεται σαν μια τελείως ξεχωριστή περίπτωση. Το ίδιο ακριβώς όμως συμβαίνει και στην οδοντιατρική. Επομένως, η ιδέα της εξατομικευμένης προσέγγισης δεν είναι και τόσο ξένη στον κλινικό οδοντίατρο. Είναι δυνατόν για παράδειγμα , να φανταστούμε οδοντίατρο που θα μπορούσε να σκεφθεί μια μέθοδο μαζικής παραγωγής ολικών οδοντοστοιχιών η ακίνητων γεφυρών που θα μπορούσαν να επιλεγούν για λογαριασμό του ασθενούς με μόνο κριτήριο το νούμερο τους όπως γίνεται στα έτοιμα ενδύματα; Αφού λοιπόν δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, γιατί να μπορεί να γίνει για παράδειγμα για τις διάφορες φλεγμονές στο στόμα , αφού και σε αυτές τις περιπτώσεις το υπόβαθρο ( μορφογενετικό πεδίο )όπου αυτές εμφανίζονται είναι μοναδικό. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τελικά δεν υπάρχουν ασθένειες αλλά ασθενείς. Ο ανθρώπινος οργανισμός τώρα πλέον θεωρείται ως ενιαίο σύνολο, σώματος – ψυχής - πνεύματος, και όχι μεμονωμένα σύνολα οργανωμένων ιστών. Όπως τα δόντια του κάθε ανθρώπου είναι μοναδικά, μοναδικές τελικά είναι και οι διαταραχές του .
Συνεπώς δεν έχει νόημα η ερώτηση « τι μπορεί να κάνει η ομοιοπαθητική στο άλφα η το βήτα πρόβλημα » αλλά τι μπορεί να κάνει για τον Χ η Ψ πάσχοντα οργανισμό . Η κάθε περίπτωση με την κλασσική ομοιοπαθητική αντιμετωπίζεται πάντα εξατομικευμένα και σχολαστικά
Ας πάρουμε μερικά παραδείγματα από τα διάφορα επιστημονικά πεδία της οδοντιατρικής που θα μπορούσε η κλασσική ομοιοπαθητική να έχει εφαρμογές.

• Σε περιπτώσεις ευαισθησίας ζώντων δοντιών που θα μπορούσαν να προκύψουν μετά από επεμβάσεις σ’ αυτά (π χ εμφράξεις, τρόχισμα δοντιών για ακίνητες προσθετικές αποκαταστάσεις , κλπ.)
• Σε ευαισθησία η και σε παθολογία του οργανισμού του ασθενούς μετά από τη χρήση αμφιλεγόμενων υλικών, όπως π χ. το αμάλγαμα.
• Στην οδοντική υπερευαισθησία(υπεραιμία)
• Στην οξεία φλεγμονή του πολφού και του περιριζίου ( ορώδης -πυώδης πολφίτιδα, περιριζίτιδα )
• Στις συνέπειες από χρόνιες φλεγμονές του πολφού η του περιριζίου (π χ. συρίγγια κλπ.)
• Στις ουλίτιδες, περιοδοντίτιδα, περιεμφυτευματίτιδα
• Στους διάφορους τραυματισμούς σκληρών και μαλακών μορίων των δοντιών και του περιριζίου.(π.χ κατάγματα μύλης, εκγομφώσεις κλπ.)
• Στην πρόληψη διαπύησης μετά από εργώδη εξαγωγή , ριζεκτομή , τοποθέτηση εμφυτευμάτων ,περιοδοντικών επεμβάσεων κλπ.
• Στη περιστεφανίτιδα
• Στο ξηρό φατνίο
• Στα διάφορα αποστήματα (οδοντικά ,περιοδοντικά, φλέγμανα)
• Στην επίτευξη η επίταση του αναισθητικού αποτελέσματος στις περιπτώσεις που η τοπική αναισθησία αδυνατεί να είναι απόλυτα αποτελεσματική
• Στην έγκαιρη ανατολή των νεογιλών και μόνιμων δοντιών μέσα στα χρονοορόσημά τους όπως και στη διευκόλυνση της ανατολής έγκλειστων δοντιών
• Στη πρόληψη της τερηδόνας
• Σε όλα τα αυτοάνοσα νοσήματα που παρουσιάζουν συμπτώματα στο στόμα
• Στον έρπη, τον ομαλό λειχήνα, στις άφθες
• Στα διάφορα σύνδρομα, στοματίτιδες, γλωσσίτιδες
• Στη νευραλγία τριδύμου, στην κροταφυίτιδα, στην πάρεση προσωπικού νεύρου
• Στην ξηροστομία
• Στην ταχύτερη επούλωση των τραυμάτων η των καταγμάτων των γνάθων μετά από γναθοχειρουργικές επεμβάσεις
• Στη ταχύτερη ανάρρωση αυτού του είδους των ασθενών όπως και στην ταχύτερη αποκατάστασή τους
• Στις αρθρίτιδες της κροταφογναθικής και στο σύνδρομο Costen
• Στη χρονική συντόμευση της ορθοδοντικής θεραπείας
• Στην ταχύτερη επούλωση τραυμάτων των μαλακών μορίων μετά από κινητές αποκαταστάσεις
• κλπ.

Βλέπουμε λοιπόν ότι οι εφαρμογές της κλασσικής ομοιοπαθητικής στην οδοντιατρική είναι πάρα πολλές και δεν είναι βεβαίως μόνον αυτές.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ουσίες που οι πρώτες ύλες τους προέρχονται από τη φύση και έχουν οργανική η ανόργανο προέλευση. Μετά από αποδείξεις σε πειραματανθρώπους και αφού έχει αναγνωρισθεί η φαρμακευτική τους δράση, μέσα από διαδικασίες αραίωσης και ομοιογενοποίησης μετατρέπονται σε φάρμακα .Ο αριθμός τους είναι μεγάλος ,αλλά αυτά που συνήθως μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην καθημερινή κλινική οδοντιατρική πρακτική είναι γύρω στα 50 με 60 φάρμακα. Ενεργούν πάνω σε ολόκληρο τον οργανισμό, και ενισχύουν τον αμυντικό του μηχανισμό. Είναι απολύτως αποτελεσματικά όταν υπάρχει σχέση αυτοομοιότητας μεταξύ συμπτωματολογίας ασθενούς και proving φαρμάκων. Η επιλογή όμως του σωστού φαρμάκου είναι θέμα γνώσης και εμπειρίας του γιατρού , γι΄ αυτό θα πρέπει ο οδοντίατρος που θα θελήσει να ασχοληθεί με αυτό το επιστημονικό πεδίο θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά τόσο οδοντιατρική ,όσο και κλασσική ομοιοπαθητική. Διατίθενται σε πολλά φαρμακεία στην πατρίδα μας και είναι αναγνωρισμένα από τον Ελληνικό Οργανισμό Φαρμάκων (Ε.Ο.Φ.) από το 1994, σύμφωνα με τη σχετική Ευρωπαϊκή οδηγία.
Το ομοιοπαθητικό φάρμακο και ο τρόπος δράσης του αποτελούσε μέχρι πρότινος ένα ΄΄μυστήριο΄΄ μέχρι που η μαθηματική προσέγγιση άρχισε να φωτίζει το τοπίο . Βρέθηκε η εντροπία τους όπως και η κλασματική τους διάσταση. Το ΄΄μυστήριο΄΄ έχει αρχίσει έτσι σιγά –σιγά να αντικαθίσταται από η γνώση. Δεν μένει παρά να συνεχισθεί η προσπάθεια στο τομέα αυτό. Διαβάσετε περισσότερα για τη διαδικασία παρασκευής των ομοιοπαθητικών φαρμάκων.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι πολύ χαμηλά σε κόστος. Δείτε τη σχετική σελίδα για τις ενδεικτικές τιμές των ομοιοπαθητικών φαρμάκων όπως και το κόστος επίσκεψης σε ομοιοπαθητικούς ιατρούς.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είναι επικίνδυνα ούτε έχουν παρενέργειες και ο ασθενής μπορεί να τα λαμβάνει για όσο χρόνο έχει το πρόβλημα. Κατά τη παρασκευής τους τα μητρικά βάμματα έχουν αραιωθεί τόσο πολύ ώστε να έχει καταργηθεί οποιαδήποτε πιθανότητα παρενέργειας, ενώ αντίθετα έχει ενταθεί η θεραπευτική τους ιδιότητα. Έτσι έχει απομακρυνθεί κάθε πιθανότητα τοξικής δράσης για τον οργανισμό. Γι αυτό το λόγο μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε περιπτώσεις όπου άλλα φάρμακα αντενδεικνύονται όπως στη κύηση, στην ηπατίτιδα, κατά την βρεφική ηλικία κλπ.
Στην οδοντιατρική, επειδή συνήθως τα περιστατικά μας είναι οξεία, λίγες δόσεις από το όμοιο στη περίπτωση φάρμακο είναι αρκετές. Στις χρόνιες περιπτώσεις όμως, θα χρειασθεί να γίνει βαθιά ιδιοσυγκρασιακή θεραπεία.

Η απάντηση σ΄ αυτό το ερώτημα είναι πως ναι. Όμως η κλασσική ομοιοπαθητική, αυτή δηλαδή που εφεύρε ο Ιπποκράτης, θεμελίωσε ο Hahnemann και ανάδειξε ο Γ. Βυθούλκας, είναι και η μόνη που μπορεί να επιδείξει άριστα θεραπευτικά αποτελέσματα. Ένα πολύ μικρό δείγμα εφαρμογής της κλασσικής ομοιοπαθητικής στην οδοντιατρική μπορεί να δει ο αναγνώστης στις ΄΄κλινικές περιπτώσεις΄΄ Τόσο η ΕΕΚΟΟ, όσο και η ΕΕΟΙ, στηρίζουν αυτή τη μέθοδο θεραπείας .

Σε μια οξεία περίπτωση, όπως για παράδειγμα στο οξύ οδοντοφατνιακό απόστημα, το θεραπευτικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι άμεσο και επιτυγχάνεται σε σύντομο χρόνο. Σε χρόνιες περιπτώσεις όμως όπως στην ξηροστομία η την νευραλγία του τριδύμου, δεν είναι πάντα δυνατό - τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, παρά υπό προϋποθέσεις- να υπάρξει άμεσο θεραπευτικό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα όταν οι ασθενείς έχουν έλθει στην κλασσική ομοιοπαθητική οδοντιατρική αφού δοκίμασαν ανεπιτυχώς άλλες μεθόδους. Η διάρκεια της θεραπείας σ’ αυτές τις περιπτώσεις εξαρτάται από την βαρύτητα του προβλήματος, την χρονιότητα του, τη προηγούμενη χρήση άλλων φαρμάκων, τη κληρονομικότητα, την ηλικία του ατόμου κ.ά.

Ένα ποσοστό ασθενών, είναι δυνατόν να παρουσιάσει εντονότερα κάποιο από τα συμπτώματα που ήδη είχε στο παρελθόν, σε όρια όμως τελείως ακίνδυνα για τον οργανισμό του ασθενούς. Αυτό αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι έχει αρχίσει η ενδυνάμωση του οργανισμού και επομένως και η θεραπεία του. Επίσης αυτό είναι και ένα μέτρο ελέγχου του χάους της ασθένειας. Ωστόσο, μόνον ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος η ο ομοιοπαθητικός γιατρός μπορεί να εκτιμήσει αν πρόκειται για θεραπευτική επιδείνωση ή κάτι άλλο και συνεπώς αυτούς θα πρέπει να συμβουλεύονται οι ασθενείς σ’ αυτές τις περιπτώσεις .

Υπάρχει επανεμφάνιση παλαιών συμπτωμάτων στον ασθενή κατά τη διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας ;
Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας μπορεί να έχουμε επανεμφάνιση παλαιών συμπτωμάτων ή ευαισθησιών του ασθενούς που πάντοτε όμως εστιάζονται σε όργανα, συστήματα ή λειτουργίες πιο επιφανειακές και λιγότερο σημαντικές απ' αυτά της παρούσας νόσου και ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν αφορούν επανεμφάνιση παλαιότερων σοβαροτέρων και πιο εσωτερικών ευαισθησιών από εκείνες της παρούσας κατάστασης τους ασθενούς. Έτσι π.χ. αν κάποιος οδοντιατρικός ασθενής παρουσίασε πονοκέφαλο τον οποίο καταπίεσε με αναλγητικά φάρμακα και μετά από αυτό ανέπτυξε ορώδη πολφίτιδα η περιριζίτιδα σε κάποιο δόντι του , υπάρχει περίπτωση ενώ αντιμετωπίζεται με επιτυχία το προβλημά του με ομοιοπαθητικά φάρμακα να εκδηλώσει για μικρό χρονικό διάστημα ήπια συμπτώματα πονοκεφάλου. Αυτό όμως είναι ένα παροδικό φαινόμενο και καθόλου σοβαρό ή απειλητικό για τον ασθενή αλλά αντίθετα είναι ιδιαίτερα θετικό σημείο και ενδεικτικό της θεραπευτικής πορείας του Να τονίσουμε και πάλι ότι η σωστή εφαρμογή της κλασσικής ομοιοπαθητικής θεραπευτικής δεν περικλείει κανένα απολύτως κίνδυνο βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα για τον ασθενή.

Ο Οδοντίατρος θα πρέπει να αποφεύγει τη χρήση

• Ευγενόλης και ευγενολούχων φυραμάτων όσο γίνεται
• Ισχυρών αντιβιοτικών, αναλγητικών, κορτιζονούχων σκευασμάτων τοπικής και γενικής χρήσης
• Τη χρήση αμφιλεγόμενων υλικών στις εμφράξεις, προσθετικές εργασίες, κλπ
• Τη χρήση καμφορούχας παραχλωροφενόλης

Ο Ασθενής θα πρέπει να αποφεύγει

• Ισχυρά αντιβιοτικά, αναλγητικά, κορτιζόνη, μείζονα ηρεμιστικά κ.α.
• Ναφθαλίνη, καμφορούχες αλοιφές και προϊόντα με πολύ δυνατές οσμές
• Μέντα ( τσίχλες, καραμέλες με μέντα, οδοντόκρεμες με μέντα, στοματοπλύματα με μέντα.) Επιτρέπονται οδοντόκρεμες και στοματοπλύματα που δεν έχουν μέντα .
• Καφεΐνη (καφές) Ο καφές όπως και οι προηγούμενες ουσίες αδρανοποιούν την θεραπευτική επίδραση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Η αποφυγή του καφέ πρέπει να είναι συνεχής κατά τη διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας, αλλά και μετά, για τρία περίπου χρόνια.

Οι πιο πάνω περιορισμοί αφορούν την λεπτοφυή κι ευαίσθητη σύσταση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου και όχι σε κάποια επικινδυνότητα στη περίπτωση ταυτόχρονης λήψης τους.