Τι είναι η Κλασική Ομοιοπαθητική
Η κλασική ομοιοπαθητική συγκαταλέγεται στις ολιστικές θεραπείες. Θεωρεί τον ανθρώπινο οργανισμό ως ένα ενιαίο σύστημα που τα διάφορα μέρη του αλληλοεπιδρούν ώστε να διατηρούν τον οργανισμό σε ισορροπία. Τα συμπτώματα που παρουσιάζει ένας ασθενής είναι ένδειξη ανισορροπίας τους οργανισμού και ταυτόχρονα υποδεικνύουν τον τρόπο που επέλεξε ο οργανισμός του – με βάση και τις ιδιαίτερες προδιαθέσεις του – για να ανταποκριθεί σε νοσογόνα ερεθίσματα (είτε εξωτερικά πχ ιός, είτε εσωτερικά πχ άγχος). Αυτά τα συμπτώματα δεν πρέπει να καταπιεστούν γιατί είναι αποτέλεσμα του ενός υγειούς αμυντικού συστήματος που μάχεται για να καταπολεμήσει την ασθένεια. Στην ομοιοπαθητική αξιοποιούνται μαζί με άλλα στοιχεία που δείχνουν την γενικότερη κατάσταση του οργανισμού (πχ ψυχολογική κατάσταση, αίσθηση ζεστού-κρύου, τι είδους τροφές επιθυμεί ο ασθενής, το ιατρικό ιστορικό του, άλλα δευτερεύοντα συμπτώματα) για να βρεθεί η μοναδική αυτή ουσία που θα προκαλούσε σε έναν υγιή οργανισμό τα ίδια συμπτώματα. Αυτή η ουσία δίνεται στον ασθενή με τη μορφή του ομοιοπαθητικού φαρμάκου.
Το ομοιοπαθητικό φάρμακο είναι η αρχική επιλεγμένη ουσία η οποία όμως έχει υποστεί αραιώσεις με ένα αδρανές υλικό (πχ α-λακτόζη). Οι αραιώσεις συνοδεύονται από λειοτρίβηση ή περιδίνηση όπου το αρχικό υλικό διασπάται σε όλο και μικρότερα κομμάτια μέχρι που στις μεγαλύτερες αραιώσεις αυτά να έχουν μέγεθος μίκρο- ή νάνο- σωματιδίων. Αν και στις υψηλές αραιώσεις δεν είναι δυνατός ο εντοπισμός του αρχικού υλικού με τις υφιστάμενες φυσικοχημικές μεθόδους αυτό είναι ορατό πχ σε ηλεκτρονικά μικροσκόπια SEM ΤΕΜ , όπως έχουν δείξει διάφορες μελέτες μας στο ΕΜΠ. Στην ομοιοπαθητική θεραπευτική όσο πιο αραιωμένη είναι μία ουσία τόσο πιο αποτελεσματική είναι. Δεν είναι σαφής ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό. Ίσως να σχετίζεται με τον τρόπο που οργανώνεται η αρχική ουσία όταν βρίσκεται σε μέγεθος μίκρο- ή νάνο- σωματιδίων ή μπορεί να οφείλεται στην διαφοροποίηση των φυσικοχημικών ιδιοτήτων της σε αυτά τα μεγέθη. Έρευνες που θα ακολουθήσουν ευελπιστούμε ότι θα λύσουν και αυτή την απορία.
Τέλος, διάκριση πρέπει να γίνεται της εξατομικευμένης κλασικής ομοιοπαθητικής, που έχει την μέγιστη αποτελεσματικότητα, από άλλες μορφές ομοιοπαθητικής. Πχ στην πολυφαρμακία, όπου συνταγογραφούνται πολλά ομοιοπαθητικά φάρμακα, είναι ένδειξη ότι ο γιατρός που συστήνεται ως ομοιοπαθητικός δεν έχει την απαραίτητη εκπαίδευση για να καταλήξει στο ένα και μοναδικό φάρμακο που ανταποκρίνεται στην κατάσταση του ασθενή και για αυτό του δίνει μία μίξη φαρμάκων που συνήθως δίνονται σε ανάλογες παθήσεις. (Την ίδια επιφύλαξη πρέπει να έχουμε και απέναντι σε ομοιοπαθητικούς που παράλληλα με το ομοιοπαθητικό φάρμακο συνταγοφραφούν και άλλα φάρμακα ). Σε αυτές τις περιπτώσεις η ίαση είναι θέμα τύχης και ελλοχεύει ο κίνδυνος να τροποποιηθούν τα συμπτώματα του ασθενή ώστε αν στη συνέχεια επισκεφτεί καταρτισμένο ομοιοπαθητικό γιατρό να δυσκολευτεί να βρει το κατάλληλο ομοιοπαθητικό φάρμακο. Μια άλλη μορφή είναι η ομοιοπροφύλαξη όπου δίνεται προληπτικά και μαζικά μία μίξη κάποιων ομοιοπαθητικών φαρμάκων στον πληθυσμό για να τον προφυλάξει από μία επικείμενη επιδημία. Χρησιμοποιείται τακτικά στην Κούβα, όπου οι θετικές της επιδόσεις κατά την πανδημία του κορανοϊού δείχνουν αποτελεσματικότητα, αν και δεν είναι σαφής ο τρόπος που σε αυτήν την περίπτωση λειτουργεί η ομοιοπαθητική.»
