Από την εποχή του Μελάμπους 1400 π. Χ. , του πρώτου θνητού ο οποίος «δια φαρμάκων και καθαρμών θεραπείαν ειρηκώς» μέχρι σήμερα, τα φάρμακα είναι ένα από τα βασικά μέσα της θεραπευτικής. Τόσο η καθιερωμένη όσο και η κλασσική ομοιοπαθητική τα χρησιμοποιούν, η κάθε μια τα δικά της ξεχωριστά, στην ανακούφιση του πάσχοντος ανθρώπου.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο Ιπποκράτης ήταν αυτός που περιέγραψε τους δύο βασικούς νόμους της δράσης των φαρμάκων. Τον νόμο των Ομοίων και αυτόν των Αντιθέτων.

Η εγχειρητική εξαίρεση εγκλείστων δοντιών  γενικώς περιλαμβάνει  την δημιουργία επαρκών κρημνών ,την ορθή χρήση καταλλήλων μοχλών, την εκτομή του περιβάλλοντος του δοντιού οστού και όπου απαιτείται τη διατομή του εγκλείστου.
Είναι εργώδεις επεμβάσεις   κατά τις  οποίες ΄΄ κακοποιούνται ΄΄  οι σκληροί και μαλακοί ιστοί  και  οι οποίες  ακολουθούνται  πάντα ,  είτε από τοπικό απόστημα παρειακής η γλωσσικής αύλακας ,είτε σε βαρύτερες περιπτώσεις που είναι και οι πλέον συνήθεις , από έντονη κυτταρίτιδα και επέκταση του πύου  στις περιαμυγδαλικές , υπογνάθιες , υπομασητήριες περιοχές.

Για την  άσκηση της  Κλασσικής Ομοιοπαθητικής θεραπευτικής στην Οδοντιατρική είναι απαραίτητα διάφορα βοηθήματα-εργαλεία. Η Ομοιοπαθητική όπως και η Οδοντιατρική είναι επιστήμη και τέχνη και όπως λέει και ο λαός μας « … τα εργαλεία κάνουν τον μάστορα….» αρκεί βέβαια να ξέρει να τα χρησιμοποιεί. Έτσι και της  Κλασσικής Ομοιοπαθητικής τα βασικά εργαλεία είναι η Materia Medica και το Repertory.