Συνέντευξη στο περιοδικό Υγεία και Ευεξία τεύχος 7 , 2004
‘’Στην ομοιοπαθητική προστρέχουν οι απελπισμένοι ή οι πολύ καλά ενημερωμένοι’’!
Πόνος στο στόμα ,στα ούλα ,στη γλώσσα ή –συνηθέστερα – στα δόντια. Επώδυνες καταστάσεις που έχουμε αντιμετωπίσει λίγο ή πολύ όλοι μας. Στην αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων έρχεται να βοηθήσει μια όχι και τόσο νέα επιστήμη που απλά τώρα αρχίζει να κερδίζει έδαφος. Πρόκειται για την ομοιοπαθητική οδοντιατρική ,τον εξειδικευμένο κλάδο της ομοιοπαθητικής που σχετίζεται με προβλήματα στη στοματική κοιλότητα και η οποία φαίνεται ότι μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά πολλά προβλήματα που μας οδηγούν στον οδοντίατρο μας . Εκείνο όμως που έχει περισσότερο ενδιαφέρον είναι ότι πολλές φορές τα θεραπευτικά αποτελέσματα από την εφαρμογή της ομοιοπαθητικής στην οδοντιατρική είναι ΄΄ λαμπρότερα ΄΄ από εκείνα της με συμβατικά φάρμακα οδοντιατρικής θεραπευτικής και μάλιστα χωρίς παρενέργειες για τον ασθενή! Συναντήσαμε τον χειρούργο οδοντίατρο-ομοιοπαθητικό κ. Δημήτρη Καλλιαντά και του αποσπάσαμε πολύτιμες πληροφορίες για την ομοιοπαθητική οδοντιατρική και όχι μόνο.
Κύριε Καλλιαντά ,τι είναι η ομοιοπαθητική οδοντιατρική και τι την διαφοροποιεί από την συμβατική οδοντιατρική;
Η ομοιοπαθητική οδοντιατρική δεν διαφοροποιείται από την συμβατική οδοντιατρική ,παρά στο ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου χρειάζεται να χορηγηθεί φάρμακο και αν αυτό είναι ομοιοπαθητικό , σε βοηθά να είσαι πιο αποτελεσματικός στη δουλεία σου ,προς όφελος του ασθενούς. Για παράδειγμα ,στην οδοντική χειρουργική η οποία αναφέρεται στα σφραγίσματα, χρησιμοποιούμε διάφορα υλικά για εμφράξεις. Για να τοποθετηθούν ορισμένα από αυτά χρησιμοποιούμε αδροποιητές , οι οποίοι είναι οξέα . Αδροποιώντας όμως ένα ζωντανό δόντι και τοποθετώντας στη συνέχεια το σφράγισμα ,πιθανόν να δημιουργηθεί μια ευαισθησία στο δόντι του ασθενή. Σε αυτή την περίπτωση αντί να χορηγήσουμε αναλγητικά ή να προχωρήσουμε σε μια πιθανή ενδοδοντική θεραπεία που θα προκαλούσε και νέκρωση του πολφού του δοντιού ,με το ομοιοπαθητικό φάρμακο η υπεραιμία απέρχεται και ο ασθενής ικανοποιείται. Στην ομοιοπαθητική το αποτέλεσμα της δράσης των φαρμάκων ,αν είναι το σωστό ,είναι αναμενόμενο και το να ξέρεις τι θα περιμένεις από τον ασθενή σου δίνοντας του το σωστό φάρμακο είναι κάτι πολύ σημαντικό για τον οδοντίατρο .
Σε ποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι αποτελεσματική η ομοιοπαθητική οδοντιατρική;
Γενικά με την ομοιοπαθητική μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά όλα σχεδόν τα προβλήματα της στοματικής κοιλότητας ,που χρίζουν φαρμακευτικής αγωγής ,όπως οξείες και χρόνιες πολφίτιδες ,περιρριζίτιδες , αποστήματα, ουλίτιδες ,άφθες, νευραλγίες τριδύμου ,προβλήματα κροταφογναθικής άρθρωσης ,ξηροστομία ,χρόνιες φλεγμονές κλπ. Ενώ στη συμβατική οδοντιατρική υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο ασθενής που πάσχει από κάποιο οδοντιατρικό πρόβλημα που χρίζει φαρμακευτικής αγωγής μπορεί να ταλαιπωρείται για πολύ καιρό χωρίς να μπορεί να βρει λύση καταναλώνοντας διάφορα φάρμακα που τις περισσότερες φορές είναι και επικίνδυνα , μπορεί να επιλέξει την ομοιοπαθητική που τις περισσότερες φορές λύνει σχετικά εύκολα το πρόβλημά του .
Σε τι συνίσταται αυτή η αποτελεσματικότητα των ομοιοπαθητικών φαρμάκων;
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι αποτελεσματικά για τον ασθενή όταν υπάρχει σχέση απόλυτης αυτοομοιότητας μεταξύ συμπτωματολογίας ασθενούς και proving φαρμάκου . Η επιλογή όμως του σωστού φαρμάκου είναι θέμα γνώσης και εμπειρίες του γιατρού ,γι’ αυτό πρέπει ο γιατρός να γνωρίζει πολύ καλά οδοντιατρική όσο και ομοιοπαθητική. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ουσίες είτε φυτικής, είτε οργανικής , είτε ανόργανης προέλευσης που διαθέτουν νοσογόνο δυναμική υπό συνθήκες . Μετά από διαδικασίες αραίωσης , ομογενοποιήσεις (δυναμοποίησης) και αναγνώρισης της νοσογόνου αυτών δυναμικής μέσω των αποδείξεων , μετατρέπονται σε φάρμακα.
Που στηρίζεται η θεωρία της ομοιοπαθητικής και πως λειτουργεί ;
Η ομοιοπαθητική στηρίζεται στο Ιπποκρατικό νόμο των ομοίων, δηλαδή μια ουσία που μπορεί να δημιουργήσει συμπτώματα σε ένα υγιές άτομο ,μπορεί τα ίδια τα συμπτώματα και να τα θεραπεύσει .Η ομοιοπαθητική είναι πειραματική επιστήμη και εκμεταλλεύεται μια ιδιότητα της φύσης . Αυτήν της αυτοομοιότητας υπό αλλαγή κλίμακας . Τα πειράματα στην ομοιοπαθητική είναι πιο ολοκληρωμένα και πολύ πιο επιστημονικά από τα αντίστοιχα πειράματα για φάρμακα της καθιερωμένης θεραπευτικής μιας και καταγράφουν τη δράση ης ουσίας και στα τρία επίπεδα του ανθρώπινου όντος , το σωματικό .το ψυχικό και το νοητικό, πράγμα αδύνατον για τη συνήθη μεθοδολογία της ισχύουσας φαρμακευτικής θεραπευτικής.
Με ποιο τρόπο πραγματοποιείται η έρευνα για την αποτελεσματικότητα των ομοιοπαθητικών προκειμένου να χρησιμοποιηθούν στην εφαρμογή της ομοιοπαθητικής στην οδοντιατρική ;
Στο στάδιο του πειράματος ,εισάγουμε στον οργανισμό μια ουσία σε ικανή ποσότητα ,ώστε να ‘ενοχλήσει’ και να κινητοποιήσει τον οργανισμό ,ο οποίος δημιουργεί ένα φάσμα συμπτωμάτων και στα τρία επίπεδα. Αυτό το φάσμα συμπτωμάτων χαρακτηρίζει την ιδιόμορφη φύση της ουσίας που μελετάμε. Κατά παρόμοιο τρόπο, όταν εξετάζουμε έναν ασθενή ,καταγράφοντας τα συμπτώματά του, εντοπίζουμε τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο ο οργανισμός του αντέδρασε στο νοσογόνο παράγοντα . Για να διεγερθεί ο αμυντικός μηχανισμός και να δημιουργηθούν συμπτώματα ,πρέπει ο παράγοντας –στο πείραμα η ουσία και στον ασθενή το νοσογόνο αίτιο – να είναι αρκετά ισχυρός ή το άτομο να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στην ουσία. Γενικά οι εικόνες συμπτωμάτων των ομοιοπαθητικών φαρμάκων ταιριάζουν με αρκετή ακρίβεια στις εικόνες συμπτωμάτων πρακτικά όλων των ασθενειών που υπάρχουν και στις ποικιλίες τους.
Γιατί τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν έχουν παρενέργειες; Μπορούμε δηλαδή να λέμε ότι δεν υπάρχει βαθμός επικινδυνότητας στα ομοιοπαθητικά;
Τα ομοιοπαθητικά στερούνται παρενεργειών ,γιατί διαθέτουν πολύ μικρές ποσότητες από δραστική ουσία .Ο τρόπος δράσης των ομοιοπαθητικών σκευασμάτων είναι τέτοιος, ώστε δρουν μόνο όταν υπάρχει απόλυτη αυτοομοιότητα μεταξύ της συμπτωματολογίας και του φαρμάκου , δηλαδή μόνο όταν κάθε φάρμακο ταιριάζει απόλυτα στην κάθε περίπτωση του ασθενή. Διαφορετικά ,δεν ΄΄ δουλεύει ΄΄ το φάρμακο. Εξίσου σημαντικό είναι και το γεγονός ότι δρουν άμεσα όταν δεν έχουν υποστεί διαφοροποιήσεις τα συμπτώματα του ασθενούς από άλλες ,κυρίως ,φαρμακευτικές θεραπείες . Και βεβαίως όταν είναι τα ενδεικνυόμενα στην περίπτωση.
Θεωρείτε ότι ο κόσμος εμπιστεύεται την ομοιοπαθητική οδοντιατρική;
Οι άνθρωποι στέφονται όλο και περισσότερο προς την ομοιοπαθητική ,μιας και τα προβλήματα της υγείας τους γίνονται όλο κα πιο σύνθετα και η καθιερωμένη θεραπευτική αδυνατεί να τα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Γενικά στην ομοιοπαθητική προστρέχουν ή οι απελπισμένοι ή οι πολύ καλά ενημερωμένοι. Προσωπικά ,απορίες από τα φοιτητικά μου έδρανα λύθηκαν με την επαφή μου με την ομοιοπαθητική. Για παράδειγμα δεν μπορούσα να καταλάβω πως είναι δυνατόν , ενώ η φλεγμονή που είναι ένας αντιδραστικός μηχανισμός του οργανισμού ,πρέπει να αντιμετωπίζεται με αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Αυτό είναι εντελώς αντιφατικό. Στην πορεία σταδιακά άρχισα να διαπιστώνω και τα αποτελέσματα αυτής της θεραπευτικής στην καθημερινή πρακτική. Η ομοιοπαθητική είναι επιστήμη και τέχνη μαζί. Έχει πολύ μεγάλο θεωρητικό βάθος ,αλλά έχει και την τέχνη του να αναζητάς και να βρίσκεις . Την οδοντιατρική ομοιοπαθητική σήμερα την εμπιστεύονται κυρίως ασθενείς που έχουν ωφεληθεί από τα θεραπευτικά αποτελέσματα της ομοιοπαθητικής γενικότερα και είναι γνώστες της θεραπευτικής αυτής.
Γιατί όμως υπάρχει τόσο έντονη δυσπιστία απέναντι στην εφαρμογή αφενός και στην αποτελεσματικότητα αφετέρου της ομοιοπαθητικής;
Γενικά η ομοιοπαθητική είναι θεραπευτικό εργαλείο σε χέρια καλά καταρτισμένου γιατρού ,διότι αν ο γιατρός δεν ξέρει ιατρική και ομοιοπαθητική εξίσου καλά ,τότε το αποτέλεσμα θα είναι αμφίβολο και δικαιολογημένα θα υπάρχει δυσπιστία . Η δική μου εμπειρία έχει δείξει ότι η ομοιοπαθητική δίνει λύσεις σε θέματα υγείας που η συμβατική ιατρική δεν θα μπορούσε να δώσει ,όπως για παράδειγμα είναι οι χρόνιες παθήσεις . Αυτή όμως η δυσπιστία μειώνεται ή εξαλείφεται με τον καιρό, καθώς και η κατάρτιση των γιατρών σήμερα είναι υψηλή τόσο στην ιατρική τους όσο και στην ομοιοπαθητική τους παιδεία και επομένως εξασφαλίζονται όλα τα εχέγγυα για καλά αποτελέσματα.
Υπάρχουν περιπτώσεις που η ομοιοπαθητική οδοντιατρική δεν είναι αποτελεσματική;
Πρακτικά νομίζω πως όχι. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να φαίνεται ότι είναι αναποτελεσματική, αλλά αυτό γίνεται όταν δεν υπάρχει ταύτιση μεταξύ ομοιοπαθητικού φαρμάκου και εικόνας συμπτωματολογίας του ασθενή.
Μειονεκτήματα θα μπορούσαμε να καταλογίσουμε στην ομοιοπαθητική;
Ένα μεγάλο μειονέκτημα για την ομοιοπαθητική ήταν, είναι και θα είναι ότι αυτή είναι μια πολύ δύσκολη στην εκμάθησή της μέθοδος θεραπείας. Η λήψη των συμπτωμάτων ,η μελέτη της κλινικής εικόνας ,η μελέτη ολόκληρης της ιατρικής και κοινωνικής κατάστασης του ασθενούς και τέλος η επιλογή του ομοιοπαθητικού φαρμάκου από τις πολλές εκατοντάδες που διαθέτει η ομοιοπαθητική φαρμακολογία ,αποτελούν όπως και να το κάνουμε ένα πολύ πιο δύσκολο καθήκον από εκείνο που αντιμετωπίζουν συνήθως σήμερα οι περισσότεροι της καθιερωμένης θεραπευτικής συνάδελφοι. Είναι σαφώς ευκολότερο να συνταγογράψεις ένα οποιοδήποτε αντιβιοτικό σε ένα οδοντοφατνιακό απόστημα από το να ψάξεις να βρεις το όμοιό του φάρμακο. Δεν νομίζετε?
Με ποιο τρόπο δουλεύει ένας ομοιοπαθητικός οδοντίατρος;
Η εργασία του δεν διαφοροποιείται των υπολοίπων συναδέλφων του κατά βάση. Διαφοροποιείται μόνο όταν χρειάζεται να χορηγήσει φαρμακευτική αγωγή για κάποιο παθολογικό κυρίως πρόβλημα .Όταν έχει παραδείγματος χάριν να αντιμετωπίσει μια νευραλγία τριδύμου, επιλέγει , μέσω λήψης ιστορικού και διαδικασίες αυτοομοιότητας την εξεύρεση του κατάλληλου ομοιοπαθητικού φαρμάκου κάτι που δεν γίνεται με την συμβατική μεθοδολογία .Επίσης αποφεύγει φαρμακευτικές ουσίες στην ενδοδοντία κυρίως ,που μπορούν να προκαλέσουν νεκρωτικές διεργασίες στους ιστούς ,αντικαθιστώντας τες με άλλες πιο συμβατές κλπ.
Που οφείλεται η ασθένεια κατά την ομοιοπαθητική;
Κάθε νόσος οφείλεται σε ένδεια ή υπερβολή σε σχέση με το μέτρο και είναι αποτέλεσμα της δράσης πάνω στον οργανισμό κάποιου βλαπτικού παράγοντα ,είτε αυτός είναι φυσικός ( κρύο ,ζέστη , ακτινοβολία , τραυματισμός κλπ) είτε χημικός (δηλητήρια , φάρμακα κλπ) είτε βιολογικός (μικρόβια ,ιοί κλπ) ή ψυχικός (άγχος , εκνευρισμός , απογοήτευση ,θλίψη κλπ) κ. α. και τα φαινόμενα της δράσης του σαν σύνολο, παρέχουν τα εξατομικευμένα γενικά χαρακτηριστικά . Με αυτά αναγνωρίζουμε ,ονομάζουμε και ταξινομούμε τις νόσους .Έναντι αυτών η ομοιοπαθητική αντιπαραθέτει ομοιόμορφες εικόνες φαρμάκων .Ο ρόλος του ομοιοπαθητικού γιατρού είναι ρόλος μαέστρου , γιατί είναι αυτός ο οποίος θα διευθύνει την ορχήστρα του οργανισμού ,θα ορίσει τις αρχικές παραμέτρους και θα συνταγογραφήσει βάση της αρχής της αυτοομοιότητας.
