Μη γραμμική επιστήμη και κλασσική ομοιοπαθητική
Η πεποίθηση ότι όλα τα φυσικά φαινόμενα-καταστάσεις θα μπορούσαν να εξηγηθούν με την ύλη και την συνεχή κίνηση, τις θεμελιώδεις δυνάμεις και τις συνεχείς αλλαγές άρχισε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 να καταρρέει και την θέση της να καταλαμβάνει μια καινούργια πραγματικότητα.
Πλέον οι διάφορες καταστάσεις- φαινόμενα, μέσα σε αυτές περιλαμβάνεται και η όποια ασθένεια σαν μια κατάσταση ασυνέχειας στις φυσιολογικές ιδιότητες του οργανισμού, τώρα είναι πολύ πιο σύνθετες και απρόβλεπτες στην εξέλιξή τους από ό, τι φαινόταν πριν.
Έτσι μια νέα επιστήμη άρχισε δειλά δειλά να εμφανίζεται και να αντικαθιστά την μέχρι τώρα γραμμική προσέγγιση των φαινομένων και αυτή δεν ήταν άλλη από τη «μη γραμμική –πολυπλοκότητα.» Στη θεραπευτική από τα διάφορα θεραπευτικά συστήματα που χρησιμοποιούνται για να αντιμετωπίσουν το «ανθρώπινο πάθος» μόνο η κλασική ομοιοπαθητική μπορεί να ενταχθεί σε αυτή την κατηγορία.
Τι είναι όμως πραγματικά η κλασική ομοιοπαθητική, αυτή που εφεύρε ο Ιπποκράτης , θεμελίωσε ο Χάνεμαν και ανέδειξε ο καθηγητής Γ. Βυθούλκας, βραβευθής με το εναλλακτικό βραβείο Νόμπελ;
Η κλασσική ομοιοπαθητική ή αλλιώς ολοσυμπτωματική θεραπευτική είναι η με μη γραμμικό τρόπο προσέγγιση της ασθένειας. Από τη λήψη του ιστορικού μέχρι την τελική θεραπεία η θεραπευτική αυτή βασίζεται στις αρχές της αλληλοσύνδεσης και αλληλεξάρτησης. «Εκμεταλλεύεται» μια κυρίαρχη ιδιότητα της φύσης, αυτή της αυτοομοιότητας υπό αλλαγή κλίμακας. Γι αυτό εξ άλλου είναι και φυσική μέθοδος θεραπείας.
Συλλέγει χιλιάδες αξιόπιστες πληροφορίες που τις αποτυπώνει στο συμπτωματολόγιο. Στο ολοκληρωμένο ιατρικό ιστορικό καταγράφονται οι μεταβολές υγείας του ασθενή που αντιστοιχούν σε σημεία και συμπτώματα . Ο ομοιοπαθητικός γιατρός συγκρίνει τα συμπτώματα του ασθενή με τις πληροφορίες που αντλεί από το συμπτωματολόγιο. Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία προτείνει μια ουσία (ένα φάρμακο) που στις φέρουσες ιδιότητές της θα πρέπει να έχει κατ’ αντίστροφο ομοιομορφισμό αυτά που αποτυπώνονται στο ιστορικό.
Ο αντίστροφος ομοιομορφισμός στην κλασική ομοιοπαθητική διακρίνεται στο τρόπο παρασκευής του ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Η μαθηματική προσέγγιση αυτής της διαδικασίας ανέδειξε την κλασματική διάσταση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου που είναι 0, 954242509 ή 0,997817597, κλπ. Οι αριθμοί αυτοί έχουν σχέση με την αραίωση των διαλυμάτων κατά την παρασκευή των φαρμάκων. Η αραιότητα αυτή υποδεικνύει εντροπία.
Η εντροπία, τέλος, είναι μια θεμελιώδης ιδιότητα των χαοτικών, μη γραμμικών δυναμικών συστημάτων. Επομένως η Κλασική Ομοιοπαθητική που είναι θεμελιωμένη πάνω σε αυτόν τον φορμαλισμό δεν μπορεί παρά να ανήκει σε αυτή τη ταξινομία των επιστημών.
Πλέον οι διάφορες καταστάσεις- φαινόμενα, μέσα σε αυτές περιλαμβάνεται και η όποια ασθένεια σαν μια κατάσταση ασυνέχειας στις φυσιολογικές ιδιότητες του οργανισμού, τώρα είναι πολύ πιο σύνθετες και απρόβλεπτες στην εξέλιξή τους από ό, τι φαινόταν πριν.
Έτσι μια νέα επιστήμη άρχισε δειλά δειλά να εμφανίζεται και να αντικαθιστά την μέχρι τώρα γραμμική προσέγγιση των φαινομένων και αυτή δεν ήταν άλλη από τη «μη γραμμική –πολυπλοκότητα.» Στη θεραπευτική από τα διάφορα θεραπευτικά συστήματα που χρησιμοποιούνται για να αντιμετωπίσουν το «ανθρώπινο πάθος» μόνο η κλασική ομοιοπαθητική μπορεί να ενταχθεί σε αυτή την κατηγορία.
Τι είναι όμως πραγματικά η κλασική ομοιοπαθητική, αυτή που εφεύρε ο Ιπποκράτης , θεμελίωσε ο Χάνεμαν και ανέδειξε ο καθηγητής Γ. Βυθούλκας, βραβευθής με το εναλλακτικό βραβείο Νόμπελ;
Η κλασσική ομοιοπαθητική ή αλλιώς ολοσυμπτωματική θεραπευτική είναι η με μη γραμμικό τρόπο προσέγγιση της ασθένειας. Από τη λήψη του ιστορικού μέχρι την τελική θεραπεία η θεραπευτική αυτή βασίζεται στις αρχές της αλληλοσύνδεσης και αλληλεξάρτησης. «Εκμεταλλεύεται» μια κυρίαρχη ιδιότητα της φύσης, αυτή της αυτοομοιότητας υπό αλλαγή κλίμακας. Γι αυτό εξ άλλου είναι και φυσική μέθοδος θεραπείας.
Συλλέγει χιλιάδες αξιόπιστες πληροφορίες που τις αποτυπώνει στο συμπτωματολόγιο. Στο ολοκληρωμένο ιατρικό ιστορικό καταγράφονται οι μεταβολές υγείας του ασθενή που αντιστοιχούν σε σημεία και συμπτώματα . Ο ομοιοπαθητικός γιατρός συγκρίνει τα συμπτώματα του ασθενή με τις πληροφορίες που αντλεί από το συμπτωματολόγιο. Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία προτείνει μια ουσία (ένα φάρμακο) που στις φέρουσες ιδιότητές της θα πρέπει να έχει κατ’ αντίστροφο ομοιομορφισμό αυτά που αποτυπώνονται στο ιστορικό.
Ο αντίστροφος ομοιομορφισμός στην κλασική ομοιοπαθητική διακρίνεται στο τρόπο παρασκευής του ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Η μαθηματική προσέγγιση αυτής της διαδικασίας ανέδειξε την κλασματική διάσταση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου που είναι 0, 954242509 ή 0,997817597, κλπ. Οι αριθμοί αυτοί έχουν σχέση με την αραίωση των διαλυμάτων κατά την παρασκευή των φαρμάκων. Η αραιότητα αυτή υποδεικνύει εντροπία.
Η εντροπία, τέλος, είναι μια θεμελιώδης ιδιότητα των χαοτικών, μη γραμμικών δυναμικών συστημάτων. Επομένως η Κλασική Ομοιοπαθητική που είναι θεμελιωμένη πάνω σε αυτόν τον φορμαλισμό δεν μπορεί παρά να ανήκει σε αυτή τη ταξινομία των επιστημών.
