Η εξίσωση της..........΄΄κλασσικής Ομοιοπαθητικής΄΄

Στη μαθηματική επιστήμη μόνο φαινόμενα ,έννοιες , καταστάσεις,  που περικλείουν απόλυτες αλήθειες , είναι δηλαδή διαχρονικές και αιώνιες , είναι δυνατόν να αποτυπωθούν στο μαθηματικό επίπεδο. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο απ΄ αυτό. Οι μαθηματικοί συλλογισμοί απαιτούν αυστηρότητα και πειθαρχία σκέψης.  Μόνο η προσοχή στη παρατήρηση και ο ορθολογισμός στη σκέψη  μπορούν  να οδηγήσουν  σε ισχυρά συμπεράσματα  που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει.  Όμως  απ΄ όλα τα θεραπευτικά συστήματα , όπως έχουμε αποδείξει  ,  μόνο η  κλασσική ομοιοπαθητική είναι μαθηματικοποιημένη.  Ξεκινώντας από το  όνομα  ΄΄ κλασσική ομοιοπαθητική ΄΄ θα δούμε ότι και αυτό ακόμα  δεν είναι παρά μια εξίσωση. 
Το όνομα ΄΄ κλασσική ομοιοπαθητική ΄΄ προσδιορίζει εννοιολογικά ότι: 

Για να ισχύει

αυτή η θεραπευτική προσέγγιση θα πρέπει  από τη μία να υπάρχει ένα σύνολο συμπτωμάτων στον ασθενή  και από την άλλη ένα φάρμακο που να μπορεί να καλύψει και να θεραπεύσει  ένα  τέτοιο  όμοιο σύνολο   συμπτωμάτων .
Κυριαρχικές  έννοιες στις  λέξεις  ΄΄  κλασσική ομοιοπαθητική ΄΄  είναι η έννοια της ομοιότητας, της μοναδικότητας που προσδιορίζεται από το ένα (αυτό αποτυπώνεται στη λέξη κλασσική)  και από το πάθος που σημαίνει ταλαιπωρία.
Ας πάρουμε μια -μια   τις έννοιες ξεχωριστά. 
Στα μαθηματικά οι διάφορες αυτές  έννοιες  μπορούν  να προσδιοριστούν ως εξής.
Ομοιότητα είναι ο γεωμετρικός μετασχηματισμός μέσω ενός κέντρου, μιας γωνίας  και  ενός θετικού αριθμού.
Ομοιομορφισμός είναι η τάση για ομοιομορφία και είναι έννοια ανεξάρτητη της έννοιας του χρόνου.
Τοπολογικός  χώρος είναι το ζεύγος μιας τοπολογίας (  π χ. ο  χώρος ενός οργανισμού ) και ενός συνόλου ( π χ. συμπτωμάτων)  που ορίζεται σ΄ αυτό.
Μια συνάρτηση είναι ομοιομορφισμός  αν είναι 1-1, επί , συνεχής και η αντίστροφή της συνάρτηση  είναι συνεχής.
Αν είναι ένα σύνολο συμπτωμάτων ( πάθος) και η τοπολογία του ανθρώπινου οργανισμού τότε το είναι ο ασθενής οργανισμός  με ένα  σύνολο συμπτωμάτων  καλά οριοθετημένο.
Γνωρίζουμε από τις αποδείξεις των φαρμάκων  ότι για να κατατάξουμε μια ουσία στα ομοιοπαθητικά φάρμακα  θα πρέπει να την έχουμε δοκιμάσει σε υγιείς  και να έχουμε συλλέξει έναν αριθμό συμπτωμάτων (σύνολο) τα οποία  και θα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε (θεραπεύσουμε)  χορηγώντας τους  την ίδια ουσία  με μορφή ομοιοπαθητικού φαρμάκου.
Τα  ομοιοπαθητικό φάρμακο ,όπως έχουμε αποδείξει ,διαθέτει στις φέρουσες ιδιότητες του αντίστροφο ομοιομορφισμό  αυτών των συμπτωμάτων του ασθενούς .

Έτσι :
έστω το σύνολο συμπτωμάτων ( πάθος) και δύο τοπολογίες του ( ασθενούς  και πειραματανθρώπου )

είναι ομοιομορφισμός αν και μόνον αν
Επομένως δύο μετρικές( τοπολογία)  ρ, σ  σε σύνολο είναι ισοδύναμες  αν και μόνον αν η ταυτοτική  συνάρτηση

είναι ομοιομορφισμός .Έτσι η έννοια της ισοδυναμίας δύο μετρικών (σ΄ ένα σύνολο) είναι έννοια τοπολογική και όχι μετρική.
Αυτά πιο απλά.
Αν το πλήθος των συμπτωμάτων του ασθενούς με αυτό του πειραματανθρώπου  είναι το ίδιο και τα συμπτώματα (πάθος) είναι όμοια  τότε  οι δύο χώροι του ασθενούς και του πειραματανθρώπου  συνδέονται μεταξύ τους με ομοιομορφισμό.

Έτσι αν :

Η ( περισπωμένη) δηλώνει τον ομοιομορφισμό στην τοπολογία .
Το = ( ίσον ) δηλώνει την ισότητα
Το  δηλώνει τον χώρο των συμπτωμάτων όπως εμφανίστηκαν και καταγράφηκαν στην απόδειξη του φαρμάκου

Τότε:

Για να ισχύει   ο όρος  ΄΄ κλασσική ομοιοπαθητική ΄΄ θα πρέπει οι δύο  τοπολογικοί χώροι να είναι  ομοιόμορφα ίσοι.

Δηλαδή



Έτσι ο όρος  ΄΄ κλασσική ομοιοπαθητική  ΄΄ θα μπορούσε να διατυπωθεί στην παραπάνω εξίσωση  ως εξής.
Ο χώρος των συμπτωμάτων  του ασθενούς είναι ομοιόμορφα ίσος με τον χώρο των συμπτωμάτων του ομοιοπαθητικού φαρμάκου και κατά αντίστροφο ομοιομορφισμό.
Σε  αυτή την εξίσωση προσδιορίζεται η   μοναδικότητα ( κλασσική  που σημαίνει διαχρονική, ανεπανάληπτη,  αξεπέραστη, μοναδική στο είδος της  , το ένα), τα συμπτώματα (πάθος) , και ο ίσος ομοιομορφισμός  που δηλώνει ομοιότητα.

Τελικά :

Ένας και μοναδικός ο ασθενής ,ένα το σύνολο των συμπτωμάτων του την t χρονική στιγμή , ένα το φάρμακο που καλείται να τον θεραπεύσει, μια η κλασσική ομοιοπαθητική.
Επομένως  θα μπορούσαμε  να συμπεράνουμε ότι  η κλασσική ομοιοπαθητική  είναι το μαθηματικό σύστημα προσέγγισης της  ασθένειας  και έτσι θα μπορεί να διακρίνει κάποιος τους νόμους που την διέπουν ,να πρόβλεψη τον ντετερμινισμό της θεραπευτικής διαδικασίας , να αποφύγει το λάθος  στην προσέγγιση όπως και  τελικά  να  μπορεί  και να θεραπεύσει με κάποια βεβαιότητα.

Απόσπασμα από το βιβλίο του ιδίου ΄΄ Μια θεωρεία για το χάος της ασθένειας ΄΄ Β΄ ΈΚΔΟΣΗ